بازگشت
شیادان دوران !
عزیزه عنایت عزیزه عنایت

        

چــه زیبا بــود روزء ملک افغـان

فـزون نعمت, گــل وسنبل فراوان

کنارآبشــارش مســت و شــادا ب

طنیـن و نغــمهء از شـرشـرء آب

هــوای جان فــزایش روح پــرور

بــدامــان داشــت مــوج لالهء تــر

غزل خوان عاشقان شبهای مهتاب

نه وحشت بود نی ترسی زهرباب

یکی درفکـر کـاری شـا د و خرم

د گـرفــارغ زســودا وزهـــرغــم

بکف بـود هرکه را قــد ر تـوانش

زامـرار حیــات و شــام,نــا نـــش

نبود کس را به سراندیشه ء جنگ

نه فکــر انتــحاری نی کسی منگ

خــدا یــا از کجا ایـن آتش افــتا د؟

که میهن شد چنین ویران وبربا د

رسیــد نــد ظالمان و دیــوو شیــاد

ربــودنــد ثــروت میهــن زبــنیــاد

کشانیدند وطــن در آتــش و خــون

زخون کـردند, میهـن رود جیحون

بیـاوردنــد, برمــا آ تــش وجنــگ

بکــردنـد ظلم و اســتبــداد آهـنگ

چه خــواهــد دشمن نا پــاک افغان

دهــد آخــر به پــای میهــنم جــا ن

ســرش پــر از هــوای فکـر باطل

بــه قلب و سینه اش تیــر تغــا فـل

جــوانــان را ز هــر خانه بجـوینـد

به خون بی گناهی دست شــویـنــد

ربــایــنــد از کـنار مــادری پــیـــر

بـبندند دســت و پایش را به زنجیـر

بســوزنــد آشــیان و خــا نه ها را

بغــارت میبــرنـد هســتی  مـــا را

زپــیــران ضعیــف و نــاتــوا نــی

بگیــرنــد نــوجوانش همچـو جانی

به هــر قــریه و ده آتـش گشـایـنـد

به هــرجــا میرسند ویران نمــایند

بــگــو ای دشمن این کـوه و دامان

چه میخواهی دگرزین ملک ویران

یـکــی را در فسـا د آلــوده کــردی

د گــــر را بــاعــــث آزار و دردی

یکـی دادی تـفــنگ وراکـت کــور

د گـر را میکشی بـا بـرچه و زور

شـودروزی که گردی خانه ویران

نــیــابی پــا و ســراز تـیــغ یــزان

نمــودند چـون تو این عــزم پلید ی

شکستنــد و بــرفــتــنــد نــا امیـدی

که این خاک است خاک شیرمردان

سلامت کی بـرد, بد خــواه او جان

(عــزیــزه) انــتــقـام آن شـهــیـدان

بـگــیــرد حـــق زشــیـادان دوران

 

13/1/2012

شهر تلبرخ

کشور هالند


January 14th, 2012


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
شعر،ادب و عرفان